W 2000r. znalazłam się na oddziale chirurgii w szpitalu w Tarnowie. Stwierdzono, że będę musiała mieć zabieg chirurgiczny i to dość szybko. Ponieważ wrasta mi jelito w jelito.

Miałam wyznaczoną nawet godzinę i dzień. Pamiętam była to środa (data?) Między godz. 10.00 a 11.00 miał być ten zabieg przeprowadzony. Bardzo bałam się tej operacji, ponieważ miała to być już moja druga operacja. Bałam się narkozy i przebudzenia a potem tego na półświadomego trwania po tym przebudzeniu. Nieco wystraszona tym, co i jak będzie modliłam się szukając pomocy. Poszłam do kaplicy, bo to było w nowym szpitalu, jest tam piękna kaplica i tak w ciszy coraz żarliwie się modliłam a nawet zaczęłam się troszkę targować z Karoliną. Karolinko ty tak wiele możesz u Boga, pomóż mi bardzo Cię o to proszę. Pomóż mi, żeby się to wszystko jakoś szczęśliwie rozwiązało – tak abym uniknęła operacji i nie musiała tak tego wszystkiego ciężko przeżywać. W zamian obiecuję, że będę więcej niż dotychczas troszczyć się o Twoje Sanktuarium, ale Ty mi teraz dopomóż – błagam cię gorąco. No tak to modliłam się i rozmawiałam, i można by powiedzieć trochę targowałam się z Karoliną. Była to taka bardzo osobista bez jakiś wielkich słów rozmowa. Spotkanie z kimś, kto jest mi bardzo bliski, bez jakiegoś dystansu czy poczucia odległości. Ona jakby była tuż obok mnie a ja się jej żalę i proszę o wstawiennictwo, przeświadczona, że mi pomoże i na pewno cokolwiek się stanie będzie to dla mnie dobre. 

Jest środa rano, moja córka załatwiła wszystko. Pan Doktor, który miał przeprowadzać operację specjalnie przyjechał w ten dzień poproszony przez córkę. Jest już wszystko przygotowane do operacji. Przychodzą mierzyć mi ciśnienie, a ja mam 200 na 100. Lekarz, który miał mnie operować, przychodzi i mówi: Proszę panią, co to pani wczoraj porobiła, że ma dzisiaj pani takie ciśnienie. Panie doktorze nic takiego nie zrobiłam ani nic nie zażywałam. Proszę mi wierzyć to nie jest zależne ode mnie. Wiem. W związku z tym nie możemy robić dzisiaj tego zabiegu, musi być przełożymy na inny dzień. To była środa, więc w środę zrobiono mi badanie USG. Od czwartku do poniedziałku leżałam w szpitalu na obserwacji nie robiono mi żadnych badań ani zabiegów. We wtorek zrobiono mi badanie USG i ku mojemu i doktora zaskoczeniu wypisano mnie do domu ze stwierdzeniem, że jelito samoczynnie się cofnęło. Ja mam na to dokument, mam kartę informacyjną ze szpitala i zdjęcia USG oraz stwierdzenie, że wychodzę po prostu zdrowa. Prawdą jest że nie zdarza się u osób dorosłych, aby samo się tak łatwo cofnęło. Owszem u noworodków tak, ale u osób dorosłych zawsze jest ciężej i przeważnie musi być operacja. Mnie się to samo cofnęło. Jestem przekonana, że sprawiła to Karolina. Moja modlitwa, rozmowa z Nią przeddzień operacji i prośba o pomoc została wysłuchana. Z pewnością Jej był to pomysł, aby podskoczyło mi ciśnienie, nic sama w tym kierunku nie robiłam i nigdy z ciśnieniem nie miałam kłopotów. Wysokie ciśnienie uniemożliwiło przeprowadzenie operacji to wszystko jednoznacznie wskazuje na Jej interwencję. Przekonana jestem o łasce, którą otrzymałam od Bł. Karoliny. Wypełniłam obietnicę, wtedy złożoną i jak tylko potrafię i mam możliwości troszczę się o Jej Sanktuarium. Jestem bardzo blisko, mogę nawet powiedzieć bardzo osobiście związana z Karolinką, codziennie rozmawiam z nią konsultuje ważne i mniej ważne sprawy. Nie oczekuje jakiejś interwencji czy pomocy, ale tylko wysłuchania abym mogła się do niej „wygadać” to już mi wystarczy. Jestem pewna, że jak będzie tego potrzeba a będzie to zgodne z Wolą Bożą Ona wstawi się za mną. Na pewno mnie nie opuści a ta świadomość jej bliskości obecności jest dla mnie najważniejsza. Mieć kogoś tak bardzo bliskiego – jest to wielkie szczęście.